η φωνή σου
ξυπνά χειμωνιάτικα κύματα.
κι αν το πλοίο ανέμελα κολυμπά στον αφρό
με τα φώτα να πλέκουν χορούς
στο σκοτάδι
απ'τα μέρη το πιο ζωτικό σε ναυάγιο χάθηκε
σε απύθμενα βάθη
η σκουριά ήδη μάρανε την ωραία του όψη
τα ψάρια αγωνίζονται για το εσωτερικό
μα η ουσία σκορπίστηκε σε μυριάδες σταγόνες
που την πλώρη χαϊδεύουν
και φιλούν το νερό.
Μ.Μ.
