Σήμερα το πρωί άκουσα την καρδιά
του διπλανού μου στο λεωφορείο,
τυχαία το χέρι μου ακούμπησε στο στήθος του
κι αισθάνθηκα φευγαλέα τον ασταμάτητο παλμό.
Συγκινήθηκα στιγμιαία,
νιώθοντας πάλι άνθρωπος
μέσα στο κλουβί με τους τρελούς
και δειλά χαμογέλασα
στον συνάνθρωπό μου.
Κι εκείνος, κατακλισμένος
καθώς φαίνεται από ανθρωπιστικά συναισθήματα,
άνοιξε το γερασμένο χέρι του
και με άνεση χούφτωσε το δεξί μου κωλομέρι.
Μ.Μ
No comments:
Post a Comment